σχοινοκοπώ

-έω, Α

(κατά τον Ησύχ.) θερίζω σχοίνους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σχοῖνος + -κοπῶ (< -κόπος < κόπος < κόπτω), πρβλ. δημο-κοπῶ].